เมื่อกิจกรรมเริ่มต้นขึ้น กลับพบว่าประโยชน์ที่เกิดขึ้นนั้นขยายวงกว้างไปไกลกว่าแค่สุขภาพกาย แต่ยังครอบคลุมถึงมิติทางสังคมและจิตใจด้วย

1. แก้ปัญหาภาวะซึมเศร้าและความโดดเดี่ยวของผู้สูงอายุ:

   • กิจกรรมนี้กลายเป็นเครื่องมือสำคัญในการช่วยเหลือผู้ที่มี ภาวะซึมเศร้า มีกรณีของผู้เข้าร่วมที่ป่วยเป็นโรคซึมเศร้ามานาน 3-4 ปี จนไม่อยากมีชีวิตอยู่ แต่เมื่อได้เข้าร่วมโครงการ ก็มีกำลังใจ รู้สึกว่าชีวิตมีคุณค่า และสามารถหายจากโรคซึมเศร้าได้โดยไม่ต้องทานยา
   • นอกจากนี้ ยังช่วยแก้ปัญหาความโดดเดี่ยวของผู้สูงอายุที่ต้องอยู่บ้านคนเดียวทั้งวัน เมื่อได้ออกมาพบปะผู้คนก็ทำให้รู้สึกสดชื่นขึ้น

2. สร้างพื้นที่ปลอดภัยและป้องกันปัญหายาเสพติดในเยาวชน (ทางอ้อม):

   • ผู้ปกครองมองว่าพื้นที่จัดกิจกรรมเป็น “พื้นที่ปลอดภัย” สำหรับลูกหลาน จึงชวนเยาวชนให้เข้าร่วมเพื่อจะได้ไม่ต้องหมกมุ่นอยู่กับโทรศัพท์มือถือ
   • การดึงเยาวชนให้เข้ามาทำกิจกรรมร่วมกับผู้ใหญ่ ยังถือเป็นการ ป้องกันปัญหายาเสพติดทางอ้อม โดยทำให้เด็กซึมซับและเอาแบบอย่างสิ่งดีๆ จากผู้ใหญ่

3. สร้างเวทีแห่งการรวมกลุ่มและเยียวยาทางสังคม:

   • กิจกรรมนี้เป็นมากกว่าการออกกำลังกาย แต่เป็น “เวที” ที่ทำให้คนจากต่างหมู่บ้านซึ่งอาจอยู่ห่างกันหลายกิโลเมตรได้มาพบปะพูดคุยกัน
   • เป็นพื้นที่สำหรับ แลกเปลี่ยนทุกข์สุข ดูแลซึ่งกันและกัน และเมื่อเกิดความขัดข้องหมองใจกัน ก็มีกติกาว่าจะให้อภัยกันเพื่อรักษาความสุขของกลุ่มไว้